Jæja, þá er maður orðinn giftur maður. Þetta á eftir að verða svakalega langt blogg þannig að fyrir þá sem vilja stuttu útgáfuna þá er hún svona: Giftumst, skírðum Daníel Mána, fórum á Laugarvatn í viku. Langa útgáfan kemur hér á eftir:

Á föstudeginum fórum við á æfingu í kirkjunni til að þetta væri nú allt á hreinu og allir mundu segja rétta hluti á réttum stöðum. Presturinn okkar, Helga Soffía, rauk í gegnum þetta með okkur á nokkrum mínútum, “…svo standiði upp, snúið ykkur hingað, krjúpið, segið já, labbið, farið til hægri, standið á einum fæti, labbið út.” Eftir þetta var ég viss um að ég myndi einhvernveginn klúðra þessu á sjálfan daginn með því að snúa í vitlausa átt eða giftast óvart vitlausri manneskju. Vorum svo fram á kvöld í salnum að ganga frá skreytingum og fleiru og fórum síðan heim að hlýða hvort öðru yfir skírnarsálma svo við gætum nú sungið með í skírninni hans Daníels því við gátum að sjálfsögðu ekki verið með blöð með okkur upp við altarið.

Svo rann stóri dagurinn upp. Fyrir hádegi var ég á fullu að redda dóti á síðustu stundu, ná í vönd og barmblóm og alveg að DEYJA ÚR STRESSI!! Karen fór fyrst í greiðslu og förðun um morguninn og klæddi sig hjá Tómasi bróður sínum en ég fór til mömmu og pabba að klæða mig. Þar var ég sannfærður um að við værum að verða of sein og rak mömmu og pabba áfram með harðri hendi. Það sem ég vissi hinsvegar ekki er að af einhverjum ástæðum eru allar klukkur heima hjá þeim korteri of fljótar þannig að við vorum komin í kirkjuna svona hálftíma á undan áætlun. Þar hafði ég tækifæri til að verða ennþá stressaðri og gekk um gólf eins og óður maður meðan mamma og pabbi fylgdust glottandi með.

Kl. 1 fórum svo ég og pabbi upp á altari og settumst í stóla sem þar eru. Við áttum að bíða þar þangað til athöfnin byrjaði og standa upp og hneigja okkur fyrir fólki þegar það kom inn. Eftir að hafa setið þar og talað við pabba í hálftíma var ég nú bara orðinn mjög rólegur og fínn og beið spenntur eftir að sjá Karen ganga inn gólfið. Klukkan varð hálf 2 og ég hélt áfram að bíða. Þá kom kirkjuvörðurinn upp til okkar og tilkynnti mér að Karen hefði gleymt brúðarvendinum heima hjá bróður sínum og að hann væri að ná í vöndinn þannig að ég beið rólegur áfram. Nokkrum mínutum síðar byrjaði svo brúðarmarsinn og Karen gekk inn gólfið með pabba sínum. Karen var stórglæsileg og ég stóð þarna og fylgdist með henni ganga til mín og var alveg hættur að vera stressaður. Hjónavígslan var á undan skírninni og gekk mjög vel, mér tókst að komast í gegnum þetta án þess að klúðra neinu. Þegar hún var búin kom svo Anna María með Daníel og lét Karen fá hann og hún hélt á honum undir skírn. Hann stóð sig eins og hetja, var aðeins pirraður þegar hann fékk vatnið á hausinn en var annars mjög góður. Eftir það var sunginn einn sálmur og svo gengum við út. Á kirkjutröppunum stóðu svo allir gestirnir og blésu sápukúlum yfir okkur meðan við gengum niður tröppurnar.

Tómas var bílstjórinn okkar og keyrði okkur í myndatöku í Elliðaárdalnum og Anna María kom á eftir með Daníel Mána. Það var skýjað en engin rigning þannig að það var fínt veður fyrir myndatöku. Það voru teknar fullt af myndum af okkur labbandi þarna um og sitjandi í grasinu og svona. Í lokin ætlaði ljósmyndarinn svo að taka mynd af okkur labbandi rólega yfir brú sem er þarna en þá vildi svo skemmtilega til að slörið hennar Karenar fauk beint útí á. EINAR!! NÁÐU SLÖRINU!! FARÐU ÚTÍ Á!! ÞAÐ ERU STEINAR ÞARNA!! NÁÐU Í SLÖRIÐ!!! EINAAAAAAR!! FARÐU ÚTÍÍÍÍÍÍÍ!!!!! Karen tók þessu af mikilli rósemd. Ég var ekki alveg viss hvort ég ætti nú að fara að stinga mér til sunds í sparifötunum en fór að lokum niður að ánni en þá var slörið farið. En ljósmyndarinn okkar, sem er mikill snillingur, hljóp niður með ánni og tókst að ná því á einhverjum steinum þarna lengra niður frá. Mæli eindregið með þessum ljósmyndara, hægt að sjá verk hans á ljosmyndastofan.is. Slörið var grænt og fínt eftir þetta þannig að það var ekki notað meira.

Eftir myndatökuna var svo farið í salinn þar sem gestirnir biðu eftir okkur. Veislan var frábær, góður matur og allir í góðu stuði. Alda systir var veislustjóri og stóð sig með prýði. Hún var með spurningaleik um okkur þar sem borðin kepptu sín á milli og svöruðu misgáfulegum spurningum einsog “hvort myndi vinna hitt í Super Mario Bros?” og “hvar kynntust Karen og Einar?”. Pabbi, Tómas og vinkonur Karenar héldu ræður þar sem ýmislegt var rifjað upp, t.d. þegar ég og Karen veðjuðum um hvort það mundi snjóa meira í vor og ég tapaði og þurfti að ná nakinn í fréttablaðið og Karen læsti mig úti. Ingibjörg og Borgar frændsystkini Karenar tóku svo lagið fyrir okkur og spiluðu mjög skemmtilegt lag sem við vorum með á heilanum restina af vikunni. Síðan bað Alda gestina um að skrifa heilræði og kveðjur handa okkur aftan á nafnspjöldin á borðunum og fengum við ýmis góð ráð þar. Það allra mikilvægasta fyrir gott hjónaband virðist vera að fara ekki ósátt að sofa, a.m.k. 5 manns skrifuðu það. Einnig virðist vera afar mikilvægt að lifa ekki í krukku, greinilega mörg hjónabönd sem hafa farið illa á því.

Eftir veisluna rukum við svo útúr bænum beint í námsmannaíbúðir BÍSN á Laugarvatni. Þar beið okkar dýrindis karfa með ostum, kampavíni og fleiru sem fjölskyldan hafði látið koma þar fyrir. Vorum þar út vikuna, slöppuðum af og höfðum það mjög gott. Komum svo heim í gær og byrjuðum að taka upp brúðkaups og skírnargjafir. Fengum ótrúlega mikið af fallegum hlutum sem munu nýtast vel og viljum þakka öllum vinum og fjölskyldu kærlega fyrir okkur og strákinn :).