“mamma, þú ert ekki gömul!”

“nei, ég er það ekki”

“þú ert ekki gömul af því að þú ert ekki orðin svona skrýtin í framan…..!”

Það er gaman að sjá hvað litli gaurinn er að hugsa. Það fer heldur ekkert framhjá honum og hann heyrir hvert orð sem við Einar segjum okkar á mili. Um daginn var ég að uppgötva að Einar hennti glænýrri og rándýrri ullarhúfu af Daníel í þvottavélina(!!!) Ég sagði síðan seinna við Daníel að við þyrftum að kíkja við í búð og kaupa aðra húfu. “Er það af því að pabbi þvoði húfuna mína í þvottavélinni og eyðilagði hana?!?” Hann er líka komin með fyrstu kærustuna sína sem heitir Caroline og við erum oft samferða úr leikskólanum. Þau fá alltaf að hlaupa saman og skiptast á að gefa hvort öðru eitthvað að narta í. Stundum leiðast þau og stundum halda þau utan um axlirnar á hvort öðru sem er samt dáldið erfitt þar sem Caroline er mun hærri en Daníel litli. Hún er meira að segja búin að kyssa hann pínu og Daníel fer þvílikt hjá sér!!! Við mömmurnar horfum alveg dáleiddar á þetta og brosum útí eitt 😀

Ellen er (finnst mér) alltaf jafn erfið viðureignar. Mér finnst bara að það sé alltaf eitthvað að hjá henni. Ef það eru ekki matarmálin þá eru það svefnmálin, eða veikindin eða tennur og þannig mætti lengi telja. Ég bíð eftir því að hún komist inná vöggustofu því við þurfum báðar á því að halda. Í millitíðinni förum við tvisvar í viku á innileiksvæði sem er ætlað börnum 0 til 3gja ára á þriðjudags og fimmtudagsmorgnum. Hún hefur svo gaman af því að um leið og við erum komin inn þá er hún búin að gleyma mér og arkar af stað.  Hún er ansi ákveðin þessi litla dama og hefur sterk og góð lungu eins og hefur sýnt sig. En hún er mjög ólík bróður sínum á þann hátt að ef eitthvað fer ekki eins og hún sá það fyrir þá verður hún ekki reið og fer að grenja (eins og sumir) heldur finnur nú yfir leitt aðra lausn t.d. aðra leið til að klirfa uppá eitthvað eða annan bolta ef einhver tekur af henni þennan sem hún er með.

“Þegar þú kemur heim eftir leikskóla þá þarftu að taka til í herberginu þínu Daníel”

“Afhverju?”

“Afhverju?!? Af því að það er allt í drasli og það er ljótt svona”

“En herbergið þitt er allt í drasli líka! Það er fullt af fötum á gólfinu….”

Þarna var ég alveg orðlaus sama hvað ég reyndi. Litli gaurinn skaut mér algjörlega ref fyrir rass þannig að ég gat ekki annað en farið í hjónaherbergið og byrjað að vinna í því. “Do as I say, not as I do” var mér helst í huga en maður á nú að vera góð fyrirmynd og svona…… Úff, þetta var eins og að fá högg í magann! Annars er Daníel því miður lítið að fara fram í talinu og við orðin dáldið ráðþrota varðandi það. Ætlum að athuga hjá Jónshúsi eitthvað í sambandi við íslenskuskólann en kannski ekki stórar líkur á að hér leynist íslenskur talþjálfi. Danskan gengur vel og hann er búin að aðlagast betur dönsku krökkunum í leikskólanum og talar oft um hina og þessa hérna heima. Í síðasta mánuði var hann í sérstöku sprogtest sem er gert á hálfsárs fresti til að fylgjast með framförum hjá honum og þróun í læra málið og það kom nokkuð vel út. Hann kann líka orðið Þónokkuð af dönskum lögum og að telja uppí 30 og alla vikudagana og margt fleira.

Ellen er orðin 10 mánaða og loksins er farið að birta til í öllum hennar málum. Þegar ég hugsa þetta til baka þá finnst mér nánast eins og maður sé búinn að standa í erfiðleikum með hana allt frá því hún hætti svona skyndilega á brjósti 4 mánaða. Það tók mánuð fyrir mig að átta mig á þeirri breytingu og þega það var komið þá hætti hún að vilja næturgjöfina líka og byrjaði að sofa illa. Þá ákváðum við að byrja að reyna að gefa henni að borða sem gekk vægast sagt illa og svo varð hún veik í nokkrar vikur. Uppúr 6 mánaða héldum við áfram að reyna að gefa henni að borða og blönduðum dýru lífrænu mjólkina með grauti til að hún fengi meiri fyllingu í magann og svæfi betur en allt kom fyrir ekkert.  Svefnlaus vorum við áfram fram til á 8 mánuð þegar við fengum hjálp frá hjúkrunarfræðingnum. Þá tók langt, langt tannatímabil við og við bættust 5-6 vikur af niðurgangi alla daga og stundum uppí 10-12 bleyjur á dag og líka á nóttunni! Maður þorði varla að hætta sér of langt að heimann. Ekkert fékkst úr læknisheimsóknum og ekki sló það á undirliggjandi áhyggjur af barninu. Við þetta bættist svo mikill aðskilnaðarkvíði þannig að maður hefur varla getað látið hana frá sér og ég orðin þrautþjálfuð í að gera flest með einni hendi. Svona til baka litið þá hefur þetta verið mjög strembið tímabil og það er ekki fyrr en núna nýlega að Ellen er farin að borða almennilega þó hún sé kræsin. Svefninn hefur lagast hjá báðum krökkunum (Daníel með martraðir) og ég held að við séum búin að ná upp svefni síðustu mánaða. Ég vona bara að við séum komin yfir það versta en það er svo sem búið að enduhlaða batterínin þannig að bara – bring it!

Ellen labbar meðfram öllu og fyrir 2-3 vikum lærði hún að vinka. Í fyrradag kenndi ég henni loksins að klappa og nú erum við að æfa fingurkossa 😀 Hún er líka duglega að benda með vísifingri á hluti sem hún vill fá t.d. vatn. Hún hlustar líka eftir nafninu sínu og kemur þegar ég  bið hana um að fylgja mér t.d. inní eldhús. Hún stoppar líka ef ég segi NEI en reynir auðvitað jafnóðum aftur.  Eins og áður þá er herbergið hans Daníels mest spennandi en nú er hún orðin það stór að hún getur klifrað uppí rúmið hans þannig að ekki er lengur óhætt að skilja hana þar eftrir. Þau systkynin eru líka byrjuð að leika meira saman og Daníel hefur alveg jafn gaman af systur sinni eins og hún af honum.

Á fimmtudaginn eru feðginin að fara í ferðalag til Belgíu að hitta Krumma frænda í fyrsta skiptið. Við Daníel ætlum að vera heima á meðan og okkur er búið að hlakka mikið til að fá að vera bara tvö saman 😀 Ég er búin að lofa Daníel að hann megi sofa uppí hjá mér allar næturnar og við erum búin að plana ferð í Tívolí og bíó!!! Nokkuð ljóst að þessir dagar verða nýttir til hins ýtrast enda veitir litla gaurnum ekkert af óskertri athygli.

Fór í dag á ströndina í Klampenborg með börnin og Annette og Thomas & co. Á leiðinni til baka í lestinni var Ellen að bíta mig í hnúgana eins og venjulega þegar ég fann allt í einu eitthvað skarpt rispa mig. Þá var þarna á ferðinni fyrsta tönnin sem við erum búin að bíða svo lengi eftir. Ellen er líka búin að vera á höndum síðustu daga stanslaust, þannig að ekki nema von að eitthvað var að brjóstat upp. Núna vona ég bara að þær fari að koma upp ein af annari á næstu vikum.

Daníel er búinn að eiga í smá erfiðleikum í leikskólanum og neitar að fara á hverjum degi. Þetta er meira að segja farið að ganga svo langt að kvöldið áður er hann farinn að finna upp á veikindum sem eiga að koma í veg fyrir að hann geti farið í leikskólann daginn eftir. Í gær sagði hann t.d. að hann væri orðinn  veikur og mætti þess vegna ekki fara út og gæti ekki farið í leikskólann. Þegar ég sótti hann í gær eftir rúmlega 5 tíma leikskóladvöl þá var hann í fanginu á einni fóstrunni mjög leiður og var bara að bíða eftir að ég sótti hann. Hann fékk því að vera í fríi í dag en ég ætla að sjá til á morgun. Hann kvartar sérstaklega undan einum strák sem heitir Emil og segir að sá strákur sé alltaf að segja að hann megi ekki vera með. Ég hef áður heyrt kvartanir undan þessum strák og þá sagði Daníel að hann væri að slá sig. Þegar ég bar þetta upp við leikskólann þá, neituðu þeir að ræða mál einstakra barna við mig! Greinilegt að ég þarf að láta í mér heyra aftur þarna því það er augljóslega verið að leggja Daníel vísvitandi í einelti. Veit ekki hvað við eigum að gera annað en að reyna að ráðast á vandann og kannski þá mögulega skipta um hóp. Get ekki hugsað mér að láta hann skipt enn einu sinni um leikskóla, nóg er nú fyrir. Daníel talar líka mikið um að honum langi að fara heim til Íslands í gömlu íbúðina, bara ef það væri nú hægt.

Ellen er orðin pinnstíf og finnst ekkert skemmtilegra en að standa. Hún kemur sér líka úr sitjandi stöðu í liggjandi og er þegar farin að reyna við að koma sér á fjórar fætur. Hún er líka farin að reyna að toga sig upp en enn sem komið er þá gengur það ekki en maður má passa sig ef maður er með hana í gamla barnavagninum. Mér finnst þetta rosalega snemmt og minnir að Daníel hafi verið í kringum 9 mánaða þegar hann fór að toga sig upp, verð að athuga það.

Eins og hún er dugleg á einu sviði þá er hún als ekki til fyrirmyndar á öðrum. Þannig er að hún vill als ekki borða neitt annað en þurrmjólk. Hana klígjar við áferðinni af graut og mauki og vill helst ekkert með þetta hafa en við foreldrarnir höldum ótrauð áfram að reyna að venja hana á venjulegan mat. Við ýmist plötum hana með því að gera lapþunnan graut í stútkönnuna eða eitthvað álíka eða göbbum hana með því að þykjast ætla að gefa henni að drekka en stingum þess í stað grautarskeið uppí hana. Held það sé samt takmarkað hvað það mun endast lengi áður en hún fer að fatta þetta. En hún þrýfst vel þannig að það er engin ástæða til að hafa áhyggjur en okkur langar mjög til að losna við þessar pelagjafir enda voða þreytadi til lengdar.

Við erum líka núna að taka svefninn í gegn og reyna að vera ákveðnari þar sem Ellen er mikið fyrir að vakna kl.5 á morgnana. Þetta er allt í góðum farvegi en það er erfitt að halda sig við þetta og rosalega freistandi að sleppa þessu bara lausu.

Á morgun verður Ellen hálfs árs gömul! Hún er nú fyrir nokkru farin að sitja alveg sjálf og nýtur þess að skoða sig um í vagninum. Við erum þess vegna búin að fjárfesta í nýrri kerru (því við eigum svo fáar,bara 3) sem veitir góðann stuðning við bakið og er mikið tæknitól. Ellen er líka farin að sjá sjálf um snuðið og aðeins byrjuð að ýta sér afturábak sem ég man vel eftir hjá Daníel þegar hann byrjaði hjá dagmömmunni.Hún er byrju að borða þónokkuð og hefur hingað til fengið gulrætur og sveskjur, sem eru uppáhaldið, epli, perur, banana, avókadó, brokkólí, blómkál, sætar kartöflur, apríkósur. Hún er ekkert yfir sig hrifin af stöppuðum banana en er alveg til í að hjakkast á honum ef hún fær að bíta í hann úr hendinni minni. Ég hef líka prófað að gefa henni vel þroskuð jarðaber til að naga og kirsuber. Hún var mjög hrifin af jarðaberjunum en gretti sig svakalega yfir kirsuberjunum, sennilega of súr. Mér finnst alveg svakalega gaman að leyfa henni að fá smá smakk af því sem ég er að borða og hún er alltaf jafn spennt að horfa á mig borða. Í gær fékk hún fyrsta kjötið útí grænmetisgrautinn og það er ekki hægt að segja að hún hafi verið mjög hrifin. En við höldum bara áfram að reyna.

En tíminn líður og nú erum við búin að sækja um pláss fyrir litlu dömuna á leikskóla. Við ákváðum að sækja um ákveðna leikskóla og bíða frekar lengur en að hún fari á fyrsta leikskólann sem losnar. Tilhugsunin um að hún fari á “stofnun” svona lítil (1árs) fer alveg með mömmuhjartað og hef ég ekki útilokað að athuga með dagmömmur.

Ellen fékk fyrsta grautarsmakkið í dag enda er bara vika í 5 mánaða afmælið. Ég er ekki alveg viss hvað henni fannst um þetta og þó svo að það þyrfti magar tilraunir með hverja skeið þá endaði þetta mest allt ofaní maga. Mér finnst hún allt í einu hafa tekið svo stórt stökkí þroska. Hún fylgist með öllu sem fram fer og teygir sig langar leiðir eftir dóti sem hana langar að fá hvort sem það er eitthvað sem hún á að fá eða ekki. Í dag prófaði ég líka að leyfa henni að sitja í vagninum og það var mikið fjör þó svo að hún var að sjálfsögðu vel skorðuð með kerrupokanum á alla kanta til að detta ekki.

Daníel er að ganga í gegnum mikið Ödipusarskeið sem gengur út á það að tjá ást sína á mér í tíma og ótíma. Maður hefði haldið að strákur sem elskaði mömmu sína svona mikið myndi hlíða henni í einu og öllu en það er svo sannarlega ekki málið. Hérna er eitt samtal sem ég við hann um daginn (D rödd lesist mjög skræk og í prakkaraskapi)

D : Þegar ég verð stór ætla ég að giftast

M : já, hverjum ætlarðu að giftast?

D : Ég ætla bara að giftast Grím

M : Nei, þú getur ekki gifst Grím. Þú ættir að giftast stelpu

D : Þá ætla ég bara að giftast þér!

M : Þú getur ekki gifst mér, ég er gift pabba

D : ……. Þá ætla ég bara ekki að giftast neitt

Annað. Daníel elskar Keifer Chefs lagið “Every day I love you less and less” nema í hans þýðingu heitir lagið lessíless.

Ellen María er orðin 4 mánaða og í skoðuninni var hún 7,1 kg. Hún er aðeins að fara niður fyrir kúrfuna sína en skv. hjúkrunarfræðingunum þá er þetta ekkert alvarlegt. Hún hefur verið að afvísa brjóstinu dáldið undanfarið og við þvi gripið til þess ráðs að gefa henni þurrmjólk. Hún er búin að sofa talsvert betur eftir að við byrjuðum að gefa henni þurrmjólk fyrir nóttina annars er hún bara á brjóstinu. Hún er líka orðin rosalega athugul og er mikið að leika sér með dót og naga. Daníel er líka alltaf að leika við hana eins og góðir bræður gera. Hann er líka alltaf jafnmontinn af henni hvert sem hann fer.

Ellen vill líka mikið vera með og sættir sig engann veginn að vera skilin eftir í ömmustólnum á matartímum heldur vill fá að sitja með okkur þannig að það endar yfirleitt á að Einar heldur á henni. Sömu sögu er að segja þegar mín er vakandi í vagninum. Helst vill hún bara sitja en auðvitað full lítil fyrir það og ræður ekki við það almennilega. Við höfum gripið til þess ráðs að skella brjóstagjafapúðanum bakvið hana og þá fær hún aðeins að kíkja.

Maður mætti nú vera duglegri að skrifa um Ellen Maríu en þetta var svo sem það sem tengdamamma var búin að vara mig við. Við bætum úr því hér og nú.

Það sem er helst að frétta af Ellen er að hún er orðin duglegri að sofa á nóttunni enda erum við Einar búin að skipta um stað í rúminu. Núna sefur Einar Ellenar megin og réttir mér hana bara þegar ég á að gefa henni og í staðinn á ég að sjá um Daníel sem gengur svona upp og ofan þar sem ég virðist vera orðin ónæm fyrir grátinum í þeim báðum. Ellen fer núna að sofa milli 21-22 og sefur til ca.2-3 og svo aftur til 6 en þá vekur hún okkur yfirleitt með einhverri þrumuræðu. Ellen er nefnilega þannig úr garði gerð að hún grætur ekki nema eitthvað virkilega mikið sé að og þegar hún vaknar í rúminu eða vagninum þá byrjar hún yfirleitt á því að tala frekar en gráta. Hún fann líka um daginn tásurnar sínar og grípur í þær stöku sinnum á skiptiborðinu. Hún er líka rosalega dugleg að reyna að skríða og það eina sem kemur í veg fyrir að hún þjóti af stað er bringan og andlitið.

Daníel er orðinn miklu betri í að tala og hann kemur heim næstum daglega með einhver ný orð eða setningar á dönsku. Hann er einnig farinn að tjá tilfinngar sínar af meiri nákvæmni og dýpt. T.d. segir hann að eitthvað sé dámsamlegt ef það er betra en gott og einnig hefur orðið yndislegt verið notað nokkrum sinnum.