Daníel var mjög hissa að heyra loftvarnarflauturnar fara í gang í dag. Áður var hann nýbúinn að missa boltann sinn niður um gætt hérna í húsinu og við fundum hann ekki aftur.

“mamma, kemur þetta hljóð kannski af því að boltinn minn lenti í einhverju efni sem húsið þarf að nota? Kannski?”

Ellen María er búin að vera mikið veik. Fyrir 3 vikum vorum við tilneydd að fara með þau bæði á læknavaktina. Daníel með bráðaeyrnabólgu og Ellen með eyrnabólgu og lungnabólgu. Daníel hefur jafnað sig án vandræða en Ellen hefur verið seinari til. Aftur núna á miðvikudaginn þurftum við að fara til læknsi vegna hita og þá kom í ljós að lungnabólgan var búin að taka sig upp aftur. Fengum breiðvirkari lyf handa henni sem átti bara að gefa í 3 daga. Lyfi virðasat ekki vera að slá á lungnabólguna og þurftum við að kalla á lækni í nótt vegna hita og öndunarerfiðleika. Hann sagði að lungnabólgan virðist ekki stafa af bakteríu heldur vírus. Hann sagði að hún ætti að geta unnið bug á þessu sjálf en ef hitinn heldur áfram eða hún verður sljó þá þyrfti um við að kíkja með hana niður á spítala.

Við erum að vonast að hún braggist fljótt en það er augljóst að þessi langvinnu veikindi eru búin að taka sinn toll og hún er orðin mjög þreytt. Hún fær hita daglega en er hress þess á milli og fær matarlyst. Veikindin eru auðvitað ekki síður erfið fyrir okkur þar sem jþað er erfitt að horfa uppá stelpuna  svona vansæla og svenflausar nætur eru aftur orðnar að vana hér á bæ.

Helstu framfarir í orðaforða hjá Ellen.

Hoppa, pabbi (mjög skýrt), gó (skór), lita (lyfta), gala (galli), mee (meira), de (þetta) og gúga (alvarlegri bleyjuskipti) og buba (bumba)

Þar að auki sækir hún dótið fyrir mig t.d. þegar við erum að fara út og ég bið hana um að sækja skóna og hjálminn og fleira. Hún er svaka hrifin af því að herma eftir öllu sem við gerum og hún setur í þvottavélina með mér og hengir upp þvottinn líka. Svo fórum við í búðina um daginn og litla kellingin var heldur betur dugleg að hjálpa mömmu sinni að setja í köfuna allt sem ég bað um þó hún kunni ekki alveg að takmarka sig við eitt stykki af hverju. Ekki má gleyma því hvað Ellen er dugleg að henda öllu í ruslið þessa dagana. Virðist vera nýtt áhugamál og henni finnst voða gaman ef við látum hana hafa eitthvað og biðjum um að fara með í ruslið. Allt að koma.

Annað nýtt er að við vorum að fjárfesta í nýjum hjólavagni um daginn og krakkarnir eru svo hrifnir af þessu. Ég efast ekki um að við Einar verðum komin í mjög gott form í sumar enda er vagninn sjálfur 13,4 kg + 17 kg (Daníel) + 12 kg (Ellen) + ca.2 kg (matur og föt) eða  ca. 44 kg!!! Núna verða bara teknir æfingartúrar hérna í Kaupmannahöfn því við erum með plön um að fara í lengri helgarferðir í sumar 😀

Það er ósjaldan sem ég fæ ástarjátningar frá einkasyninum en í dag fékk ég held ég besta hrósið!

“mamma, þú ert aðeins fallegri en Caroline!”

Caroline er semsagt kærastan hans Daníels af leikskólanum sem við eyddum öllum deginum með í dag. Þetta er sko ekki slæmt hrós og hvað getur maður gert annað en að brosa 😀

Jæja litla kellingin byrjaði loksins að labba fyrir ca.3 vikum fyrir alvöru. Gerir allt svo miklu auðveldara. Nú er minnsta málið að skella henni með á hjólið og ekki þurfa að setja hana niður í eitthvað drullusvað heldur bara setja hana niður og hún bara stendur og bíður meðan maður er að ganga frá. Ellen finnst alveg rosalega gaman að fara út að leika og þá sérstaklega að hjóla. Hún kemur oft með skóna til mín og suðar um að fara út og ef hún kemst í gula hjóla hjálminn einhverstaðar þá er næstum engin undankomu leið fyrir mig. Ef ég fer ekki með hana út þá leggst hún við dyrnar og tekur frekjukast. Hún er líka orðin voðalega dugleg að sækja dót fyrir mig eins og bolta og dudduna og skóna. Enn sem komið er talar hún voða líti kannski af því að við erum heldur ekki svo duglega að kenna henni 🙁 En hún kann að segja nöfnin okkar allra, bumba, datt, bolti, kisa og galli ( útgallinn), NEI, o-ó (ef hún dettur eða missir eitthvað) og kúka, annars bullar hún bara eitthvað og þá er giskuleikur hjá mér þar til hún fær það sem hún vill . Þetta er allt sagt auðvitað mjög óskýrt en hún segir hlutina allavegana alltaf eins.

Ellen er búin að sofa rosalega illa rúmlega síðustu 2 vikurnar. Ég fór fljótlega með hana til eyrnalæknis og þá var hún með slæma eyrnabólgu öðru megin. Núna er hún búin með pennicilin skammtinn enn samt vaknar hún þannig að ég reikna með að við kíkjum aftur til læknisins í vikunni.

Daníel er meira afbrýðisamur en hann hefur nokkurntíma verið. Hann reynir á þolmörk okkar frá klukkan 6 á morgnana þegar hann vaknar og til 8 á kvöldin þegar hann loksins sofnar. Við reynum að veita þeim jafna athygli eftir bestu getu en það er auðvitað ekki alltaf hægt. Mér finnst hann taka marga hluti sem við gerum fyrir hann sem sjálfsagða og hann er vanþakklátur út í eitt! pirr! Þannig að í þessari viku hef ég ákveðið að hann fær bara harfagraut í morgunmatinn, ekkert brauð eða weeta-bix eins og hann hefur kannski fengið annanhvern dag. Auk þess er ekkert sjónvarp og ekkert auka í ávaxtanestið eins og apanammi eða hafrakex. Sjáum hvað setur 😀 Hann er auðvitað voað góður inná milli líka, því má ekki gleyma! Ég er búin að kenna honum öll bílamerkin og á leið í og úr leikskólanum þá veljum við okkur sitthvort merkið og teljum. Þetta finnst honum mikið gaman og gaman að spá í bílunum. En núna er vorið komið og þá fer hann bráðum að hjóla í leikskólann aftur.

Annað gullkorn:

“mamma ég elska þig síðustu töluna” – kemur út frá því að við erum búin að ræða stærðir og tölustafi og hvernig alltaf hægt sé að segja hærri tölu 😀 krútt!

Nú er Ellen loksins orðin 1 árs og við héldum uppá afmælið með því að bjóða Öglu og Ragga og Lindu og Peter í smá köku. Ellen fékk föt og dót í afmælisgjöf. Hún fór líka í 1. árs skoðunina hjá lækninum og fékk sprautuna. Að  þessu sinni sá Einar um að taka stelpuna í skoðunina og var Ellen 10,7 kg og 76 cm.

Ellen er mjög hávær, vægt til orða tekið. Veit ekki hvaðan hún hefur þessi sterku lungu og kröftugu rödd en maður fær óspart að heyra hana t.d. við matarborðið, á skiptiborðinu og þegar krakkarnir eru að leika. Daníel verður meira að segja skelkaður þegar Ellen rekur upp öskur þegar henni er gert eitthvað á móti skapi.

En litla kellingin byrjaði að reisa sig upp sjálf og standa fyrir nokkrum dögum. Þetta finnst henni mjög skemmtilegt og ekki verra þegar við erum öll að hvetja hana áfram með klappi. Þá stendur hún oft upp sjálf og byrjar að klappa líka. Þetta kallar fram gríðarleg afbrýðisköst hjá Daníl sem segir líka sjálfur vel kunna að standa og heimtar að við hrósum honum líka. Í framhaldi af þessu þá erum við að reyna að fá hana til að byrja að labba en Ellen hefur engann áhuga á því og hún vill ekki einu sinni að við reisum hana upp heldur vill hún sjálf gera þetta allt. Það er í gangi veðmál milli okkar Einars hvort hún mun læra að ganga fyrir eða eftir áramót og ég sagði fyrir. Ég vona bara að hún fari að drífa í því að taka þessi fyrstu skref fyrir mömmu sína því annars lendi ég í því að þurfa að gera eitthvað heldur pínlegt.

Jólin komu og fóru og voru hvít í fyrsta skipti í 14 ár hér í Danmörku. Allt fór að óskum nema að þessi dýrindismatur sem við Einar höfðum á aðfangadag féll í grýttann jarðveg hjá börnunum. Í forrétt var rækjubrauðréttur sem var neitað að smakka. Í aðalrétt var fyllt önd með hnetu og döðlusósu og Daníel var hreinlega að kúgast við að borð hana! Jólamaturinn hjá þeim báðum var því banani! Þau fengu síðan fullt,full af pökkum eins og við var að búast. Flottasti pakkinn var Flexitrax bílabraut frá okkur foreldrunum. Daníel lék sér að þessu næstum öll jólin og það hefur þurft að draga hann í burtu frá þessu oftar en einu sinni til að gera hin daglegu verk eins og að þvo sér og borða. Annars er allt gott og nú hlökkum við bara til áramótanna saman í jólafríi 😀

Í lokin þá er Ellen komin með 5 tennur og núna í dag vorum við búin að uppgötva að fyrstu jaxlinn er kominn í gegn vinstra megin uppi enda skemmtileg nótt að baki .

“mamma, þú ert ekki gömul!”

“nei, ég er það ekki”

“þú ert ekki gömul af því að þú ert ekki orðin svona skrýtin í framan…..!”

Það er gaman að sjá hvað litli gaurinn er að hugsa. Það fer heldur ekkert framhjá honum og hann heyrir hvert orð sem við Einar segjum okkar á mili. Um daginn var ég að uppgötva að Einar hennti glænýrri og rándýrri ullarhúfu af Daníel í þvottavélina(!!!) Ég sagði síðan seinna við Daníel að við þyrftum að kíkja við í búð og kaupa aðra húfu. “Er það af því að pabbi þvoði húfuna mína í þvottavélinni og eyðilagði hana?!?” Hann er líka komin með fyrstu kærustuna sína sem heitir Caroline og við erum oft samferða úr leikskólanum. Þau fá alltaf að hlaupa saman og skiptast á að gefa hvort öðru eitthvað að narta í. Stundum leiðast þau og stundum halda þau utan um axlirnar á hvort öðru sem er samt dáldið erfitt þar sem Caroline er mun hærri en Daníel litli. Hún er meira að segja búin að kyssa hann pínu og Daníel fer þvílikt hjá sér!!! Við mömmurnar horfum alveg dáleiddar á þetta og brosum útí eitt 😀

Ellen er (finnst mér) alltaf jafn erfið viðureignar. Mér finnst bara að það sé alltaf eitthvað að hjá henni. Ef það eru ekki matarmálin þá eru það svefnmálin, eða veikindin eða tennur og þannig mætti lengi telja. Ég bíð eftir því að hún komist inná vöggustofu því við þurfum báðar á því að halda. Í millitíðinni förum við tvisvar í viku á innileiksvæði sem er ætlað börnum 0 til 3gja ára á þriðjudags og fimmtudagsmorgnum. Hún hefur svo gaman af því að um leið og við erum komin inn þá er hún búin að gleyma mér og arkar af stað.  Hún er ansi ákveðin þessi litla dama og hefur sterk og góð lungu eins og hefur sýnt sig. En hún er mjög ólík bróður sínum á þann hátt að ef eitthvað fer ekki eins og hún sá það fyrir þá verður hún ekki reið og fer að grenja (eins og sumir) heldur finnur nú yfir leitt aðra lausn t.d. aðra leið til að klirfa uppá eitthvað eða annan bolta ef einhver tekur af henni þennan sem hún er með.

“Þegar þú kemur heim eftir leikskóla þá þarftu að taka til í herberginu þínu Daníel”

“Afhverju?”

“Afhverju?!? Af því að það er allt í drasli og það er ljótt svona”

“En herbergið þitt er allt í drasli líka! Það er fullt af fötum á gólfinu….”

Þarna var ég alveg orðlaus sama hvað ég reyndi. Litli gaurinn skaut mér algjörlega ref fyrir rass þannig að ég gat ekki annað en farið í hjónaherbergið og byrjað að vinna í því. “Do as I say, not as I do” var mér helst í huga en maður á nú að vera góð fyrirmynd og svona…… Úff, þetta var eins og að fá högg í magann! Annars er Daníel því miður lítið að fara fram í talinu og við orðin dáldið ráðþrota varðandi það. Ætlum að athuga hjá Jónshúsi eitthvað í sambandi við íslenskuskólann en kannski ekki stórar líkur á að hér leynist íslenskur talþjálfi. Danskan gengur vel og hann er búin að aðlagast betur dönsku krökkunum í leikskólanum og talar oft um hina og þessa hérna heima. Í síðasta mánuði var hann í sérstöku sprogtest sem er gert á hálfsárs fresti til að fylgjast með framförum hjá honum og þróun í læra málið og það kom nokkuð vel út. Hann kann líka orðið Þónokkuð af dönskum lögum og að telja uppí 30 og alla vikudagana og margt fleira.

Ellen er orðin 10 mánaða og loksins er farið að birta til í öllum hennar málum. Þegar ég hugsa þetta til baka þá finnst mér nánast eins og maður sé búinn að standa í erfiðleikum með hana allt frá því hún hætti svona skyndilega á brjósti 4 mánaða. Það tók mánuð fyrir mig að átta mig á þeirri breytingu og þega það var komið þá hætti hún að vilja næturgjöfina líka og byrjaði að sofa illa. Þá ákváðum við að byrja að reyna að gefa henni að borða sem gekk vægast sagt illa og svo varð hún veik í nokkrar vikur. Uppúr 6 mánaða héldum við áfram að reyna að gefa henni að borða og blönduðum dýru lífrænu mjólkina með grauti til að hún fengi meiri fyllingu í magann og svæfi betur en allt kom fyrir ekkert.  Svefnlaus vorum við áfram fram til á 8 mánuð þegar við fengum hjálp frá hjúkrunarfræðingnum. Þá tók langt, langt tannatímabil við og við bættust 5-6 vikur af niðurgangi alla daga og stundum uppí 10-12 bleyjur á dag og líka á nóttunni! Maður þorði varla að hætta sér of langt að heimann. Ekkert fékkst úr læknisheimsóknum og ekki sló það á undirliggjandi áhyggjur af barninu. Við þetta bættist svo mikill aðskilnaðarkvíði þannig að maður hefur varla getað látið hana frá sér og ég orðin þrautþjálfuð í að gera flest með einni hendi. Svona til baka litið þá hefur þetta verið mjög strembið tímabil og það er ekki fyrr en núna nýlega að Ellen er farin að borða almennilega þó hún sé kræsin. Svefninn hefur lagast hjá báðum krökkunum (Daníel með martraðir) og ég held að við séum búin að ná upp svefni síðustu mánaða. Ég vona bara að við séum komin yfir það versta en það er svo sem búið að enduhlaða batterínin þannig að bara – bring it!

Ellen labbar meðfram öllu og fyrir 2-3 vikum lærði hún að vinka. Í fyrradag kenndi ég henni loksins að klappa og nú erum við að æfa fingurkossa 😀 Hún er líka duglega að benda með vísifingri á hluti sem hún vill fá t.d. vatn. Hún hlustar líka eftir nafninu sínu og kemur þegar ég  bið hana um að fylgja mér t.d. inní eldhús. Hún stoppar líka ef ég segi NEI en reynir auðvitað jafnóðum aftur.  Eins og áður þá er herbergið hans Daníels mest spennandi en nú er hún orðin það stór að hún getur klifrað uppí rúmið hans þannig að ekki er lengur óhætt að skilja hana þar eftrir. Þau systkynin eru líka byrjuð að leika meira saman og Daníel hefur alveg jafn gaman af systur sinni eins og hún af honum.

Á fimmtudaginn eru feðginin að fara í ferðalag til Belgíu að hitta Krumma frænda í fyrsta skiptið. Við Daníel ætlum að vera heima á meðan og okkur er búið að hlakka mikið til að fá að vera bara tvö saman 😀 Ég er búin að lofa Daníel að hann megi sofa uppí hjá mér allar næturnar og við erum búin að plana ferð í Tívolí og bíó!!! Nokkuð ljóst að þessir dagar verða nýttir til hins ýtrast enda veitir litla gaurnum ekkert af óskertri athygli.