Erum búin að eiga yndislegt páskafrí! Veðrið er búið að vera frábært og sól og um 20 stig uppá hvern einasta dag. Ég var í fríi allan vikuna og krakkarnir frá þriðjudeginum og Einar loks frá miðvikudeginum.Fyrsta daginn fórum við með Bas og krökkunum á leikvöll rétt hjá með nesti. Sjoard kom svo til okkar og endaði á að gista. Á miðvikudaginn fórum við í brunch til Anne-louise og Morten, á fimmtudaginn fórum við í Bakken tívolíið með sama fólki. Á föstudaginn fengum við Önnu Maríu, Snorra og Atla í brunch og fórum svo út í garð nálægt. Um kvöldið fengum við heimsókn frá Joanna pólsku vinkonu minni. A laugardaginn fórum við í Frilandsmuseet með picknic þar sem var mikið af gömlum húsum og vaðlaug. Á sunnudaginn fórum við um morguninn í Fælledparken til að prófa páskagjafirnar sem vorum fótboltahanskar og sápukúlusproti. Um eftirmiðdaginn tókum við Kristján með okkur á Kræmmermarked uppí Bellahoj þar sem strákarnir fengu ís, dót og tívolítúr! Í dag reyndum við svo að halda okkur nærri heimahögunum og fór að lokum í túr á leikvöllinn með Svölu og strákunum þar sem Jenni var veikur.

Við erum að reyna að venja Ellen af daglúrinum sem gengur ekki nógu vel þegar við erum að gera svona mikið daginn. Sama er að segja um klósettkennsluna en hún tekur þó á milli langar spretti án þess að pissa og vaknar oft með þurrar bleyjur. Ellen fór meira að segja á klósettið og pissaði á Bakken en hún er annars ekki hrifin af að pissa annarstaðar en heima hjá þér og leikskólanum.

Kvót vikunnar var síðan þegar hún var að suða um eitthvað í pabba sínum og ég var búin að margsvara henni og gerði enn einu sinni. “Nei, Mamma! Ég tala við pabba!!” hvorki meira né minna! Ég varð auðvitað kjaftstopp en þetta lærir hún auðvitað af okkur þannig að þetta er kannski bara mátulegt á mig 😀

Núna er vetur loksins kominn og búin að koma sér vel fyrir hérna í Danaveldi. Það er allt búið að vera á kafi í snjó síðustu 10 daga og ekki útlit fyrir að þetta hætti í bráð. Við erum búin að fara með krakkana í sleðaferðir og búið að vera mikið stuð. Ellen er mjög spennt fyrir snjónum sem betur fer því það eru víst sum börn sem eru einfaldlega hrædd við hann til að byrja með.

Ellen fer mikið fram í orðaforða og tali þessa dagana og hún er síðblaðrandi. Hún talar mikið um fjölskylduna og aðra vini sína hérna. Hún talar líka mikið um afa og ömmu á íslandi. “amma islandi” endurtekur hun trekk í trekk. Við vorum svo að reyna að tala við hana um þetta og draga uppúr henni eitthvað skemmtilegt.

E: amma og afi íslandi
M: Eru amma og afi á íslandi?
E: Já!
M: Viltu fá afa og ömmu?
E: Já.
M: ahhhh, viltu fá afa og ömmu…?
E: prrrrrrr (puðrar)
M:ha?
E: Afi prumpa!
M: hahahhaaaaa

Svo talar hún mikið um það sem við erum að skoða á myndum t.d. Öglu og Egil-baby. Hún er líka byrjuð að hafa gaman af því að horfa á sjónvarpið og er þá Skoppa og skrítla vinsælastar. Hún er líka búin að læra nokkurnveginn lagið “gulur, rauður”. Mikið stuð.

Daníel var hjá íslenskum talmeinafræðingi i síðustu viku og það var hennar skoðun að hann væri ekki með nein vandamál við talið. Hún sagði hins vegar að það gæti verið að hann sé með of stóra nefkirtla og kannski aðeins heyrnaskertur. Það er því næsta skref hjá okkur að fara til Háls-nef og eyrnalæknis og fá úr því skorið. Við höllumst líka að því að nefkirtlarnir séu of stórir því hann er ansi nefmæltur og einnig heyrist mikið í honum bara þegar hann er að anda þegar hann er sofandi. Sjáum hvað setur. Þegar þessu er lokið þá förum við beint í það að fá danskan talþjálfa í gegnum kommúnuna.

Daníel fór ekki í peysuna sína þrátt fyrir að vera búin að marg biðja hann.

M: Daníel, afhverju fórstu ekki í peysuna?
D: Veit það ekki
M: Eru ekki allir heima þarna uppí hausnum?
D: Nei, sumir fóru bara í smá túr!

Loksins, loksins drifum við okkur á tívolíið í Bakken í þriðju tilraun. Síðustu tvær voru því  miður cansellaðar vegna óþekktar í Daníel, okkur öllum til mikillar gleði.

Fengum yndislegt veður og allt var fyrirtaks. Við tókum kæruleysið á þetta og gerðum allt sem okkur langaði í og Daníel fékk að fara í flest það sem hann bað um en auðvitað ekki allt því hann vildi gjarnan fara í tæki sem okkur foreldrunum var óglatt við að horfa á. Í stuttu máli þá skemmtum við okkur öll konunglega og það var líka gott að geta aðeins farið útaf svæðinu og inní kyrrlátann skóginn þegar allt áreitið orðið fullmikið. Næst tökum við örugglega túrpassa á þetta því Daníel er orðinn svo stór að hann getur farið í flest öll tækin og haft gaman af.

Í morgun kom síðan gullkornið við morgunverðarborðið: Lífið mitt vill bara eiga heima á Bakken!

Þetta er það sem við köllum hana Ellen Maríu í daglegu tali. Hún er með svo djúpa og kraftmikla rödd, svo ekki sé talað um frekjusakpinn að ekkert annað nafn er við hæfi. Reyndar finnst mér Ellenar nafnið alltof ljúft fyrir hana og hefðum við betur nefnt hana Bóthildi eða Hallgerði. En hún er nú samt litla skessan okkar og við foreldrarnir höfum endalaust gaman af ákveðninni og frekjuskapnum í henni þó það sé auðvitað líka oft mjög þreytandi. Hún lætur Daníel ekki komast upp með neitt kjaftæði og hann má heldur fara að vara sig ef ekki á að enda illa því litla skessan er farin að slá all hressilega frá sér. Hann lærir þá kannski bara lexíuna á erfiða mátann, fyndið samt að hann láti þetta ofbeldi samt ekki stoppa sig í að stríða henni?

Núna eru kerru mál hérna hæst á dagskrá og þetta er eins og frumskógur. Við erum búin að skera þetta niður í 2 kerrur og nú þarf bara að klára þetta og ákveða en það er hægara sagt en gert.

Daníel er aftur byrjaður í leikskólanum eftir sumarfrí og líkar mjög vel. Eg er enn að bíða eftir bakslaginu og leikskólakennararnir segja að það geti enn verið von á því, sérstaklega núna þegar skógurinn er byrjaður á fullu 3 vikur í senn. Ég er hæst ánægð með Remisen og finnst æði að koma að sækja krakkana þar sem þau eru yfirleitt að leika sér saman einhverstaðar eins og englar – annað en heima!  Við höldum áfram að leiðrétta Daníel í íslenskunni en erum svo stundum kannski ekki mikið betri sjálf. Hann er komin með fystu “kennslubókina” sína og er hún um tölur og hvernig á að skrifa þær og leggja saman. Hann byrjar spenntur og við sitjum yfir þessu með honum. Hann er líka búinn að læra að skrifa nafnið sitt án vandræða.

Ellen er öll að koma til í talinu. Nýjustu orðin eru voffi, gaffall, baby, kjoll, hjóla, lúlla, stígvél, kerra og marg fleira. Í rauninni segir hun flest það sem við kennum henni en aðeins sumt nær að haldast. Hún er orðin líka dugleg að segja nöfn á fólki og skilur greinilega meirihlutann af því sem við segjum. Þar með sagt er hún líka oft viljandi að óhlýðnast og gera það gagnstæða sem við biðjum hana um. Henni finnst mjög gaman að hjálpa til og er algjör lítil húsmóðir í sér. Hún hendir dóti í ruslið (líka óum beðin) og er dugleg að leggja á borð með mér.

Ellen María er loksins byrjuð á vöggustofunni Remisen. Aðlögunin kom okkur öllum ánægjulega á óvart og fóstrurnar stönglast á því að hún sé eitt léttasta barn í alögun sem þær hafa sér. Hún hefur greinlega verið svona glorsoltin eftir öðrum félagsskap en mömmu gömlu. Nema hvað að þar sem við eigum svona frábæra stelpu, hafa fóstrurnar sennilega hugsað með sér, hvernig væri þá að fá hitt barnið hingað yfir líka. Þannig að úr varð að Daníel var boðið að flytja yfir á Remisen líka, skógardeildina. Við vorum als ekki viss, sérstaklega í ljósi þess að Daníel er að fara í skólaundirbúning næsta vor. Við hins vegar kynntum hugmyndina fyrir Daníel og Skarphéðinn vinur hans væri þegar á leikskólanum. Daníel kom okkur öllum á óvart og var og er óður í að skipta um leiksóla. Þessi nýji leikskóli er frábær og mikið og gott starf unnið þar. Við bíðum spennt eftir að fá að byrja og það verður vonandi núna 1.júlí.

Kannast einhver við persónurnar Ókí-dókí og Toyota úr Star Wars? Sonur minn er að reyna að sannfæra mig um þetta og heldur því jafnfram fram að 5 ára vinur hans viti miklu meira um Star Wars en við pabbi hans!