Ellen talar og talar. Ótrúlegt hvað málþroskinn hefur tekið mikinn kipp síðan hún fékk rörin og byrjaði í leiksólanum. Vöggustofufóstrurnar eru alveg steinhissa þegar þær mæta henni á ganginum. Hún er vinamörg í leikskólanum og ein fóstran hefur sagt mér að hún er sérstaklega vinsæl hjá elstu stelpunum sem eru 5 ára. Ég hef líka tekið eftir því þegar við erum í skólanum því margar þeirra eiga systkini þar og þá hittumst við þegar það eru foreldraskemmtun eða álíka. Ellen hefur einhvern eiginleika til að tengjast  öðrum sem ég hef aldrei séð hjá Daníel og krakkar bókstaflega sækja í hana. En þó krefst hún mjög lítillar athygli af þeim fullorðnu á deildinni. Fóstran sagði mér hins vegar að hann getur yfirleitt séð það á henni hvað hún vill án þess að hún biðji um það. Skrítið.

Daníel er á viðkvæmum aldri núna. Hann kemst auðveldlega í uppnám útaf smáhlutum t.d. þegar við skiljum ekki hvað hann er að biðja um og óskum frekari skýringa. Við reynum að mæta þessu með skilningi en þó má þetta ekki ganga yfir okkur hin á þann hátt að við fáum ekki að vera við sjálf hérna heima. Honum gengur vel í skólanum og kvartar aldrei þó hann viðurkenni fúslega að honum finnist skemmtilegra í sfo-inu. Kemur oft heim uppfullur af fróðleik sem hann vill gjarnan deila með okkur og það eru ótrúlegustu hlutir sem hann þekkir deili á. Ef eitthvað er óljóst t.d. hvort hákarlar séu spendýr því þeir hryggna ekki þá er hann spenntur að fá að fletta því upp með mér í tölvunni. Hann sýnir líka mikinn áhuga á stærðfræði og getur rætt hana við okkur án þess að þurfa að vera með blað eða myndir fyrir framan sig. Um daginn vorum við að kenna honum um náttúrulegar tölur sléttar og odda tölur. Hann fékk nýtt hjól frá okkur og pabba mínum í jólagjöf og hjólar núna langar leiðir og það er yndislegt.