Við vöknuðum rúmlega 6 í morgun og föttuðum að Ellen hafði ekkert vakið okkur um nóttina, sem er mjög óvenjulegt. Við heyrðum í bæði Daníel og Ellen í sínu herbergi en þau voru bara róleg. Svo komu þau inn til okkar og Daníel sagði okkur að hann hefði vaknað um nóttina við að Ellen var að gráta og hann hefði tekið hana uppí rúm til sín. “Til að hún mundi ekki trufla ykkur og þið þyrftuð ekki að vakna” eins og hann sagði. Við vorum að sjálfsögðu súperánægð með hann og hrósuðum honum á fullu. Svo sagði hann líka að hann hefði farið framúr, kveikt á hnattljósinu og fundið snuðið hennar Ellenar og svao slökkt á ljósinu aftur. Daníel var mjög glaður með hvað við vorum ánægð og við töluðum heilmikið um þetta.

Ellen og Daníel eru líka alltaf að vera betri og betri vinir. Oft að leika saman, brölta uppí sófa saman, Daníel að halda á Ellen og að knúsa hvort annað. Nú bíðum við bara og sjáum hvort næsta nótt gengur jafnvel.