Núna er vetur loksins kominn og búin að koma sér vel fyrir hérna í Danaveldi. Það er allt búið að vera á kafi í snjó síðustu 10 daga og ekki útlit fyrir að þetta hætti í bráð. Við erum búin að fara með krakkana í sleðaferðir og búið að vera mikið stuð. Ellen er mjög spennt fyrir snjónum sem betur fer því það eru víst sum börn sem eru einfaldlega hrædd við hann til að byrja með.

Ellen fer mikið fram í orðaforða og tali þessa dagana og hún er síðblaðrandi. Hún talar mikið um fjölskylduna og aðra vini sína hérna. Hún talar líka mikið um afa og ömmu á íslandi. “amma islandi” endurtekur hun trekk í trekk. Við vorum svo að reyna að tala við hana um þetta og draga uppúr henni eitthvað skemmtilegt.

E: amma og afi íslandi
M: Eru amma og afi á íslandi?
E: Já!
M: Viltu fá afa og ömmu?
E: Já.
M: ahhhh, viltu fá afa og ömmu…?
E: prrrrrrr (puðrar)
M:ha?
E: Afi prumpa!
M: hahahhaaaaa

Svo talar hún mikið um það sem við erum að skoða á myndum t.d. Öglu og Egil-baby. Hún er líka byrjuð að hafa gaman af því að horfa á sjónvarpið og er þá Skoppa og skrítla vinsælastar. Hún er líka búin að læra nokkurnveginn lagið “gulur, rauður”. Mikið stuð.

Daníel var hjá íslenskum talmeinafræðingi i síðustu viku og það var hennar skoðun að hann væri ekki með nein vandamál við talið. Hún sagði hins vegar að það gæti verið að hann sé með of stóra nefkirtla og kannski aðeins heyrnaskertur. Það er því næsta skref hjá okkur að fara til Háls-nef og eyrnalæknis og fá úr því skorið. Við höllumst líka að því að nefkirtlarnir séu of stórir því hann er ansi nefmæltur og einnig heyrist mikið í honum bara þegar hann er að anda þegar hann er sofandi. Sjáum hvað setur. Þegar þessu er lokið þá förum við beint í það að fá danskan talþjálfa í gegnum kommúnuna.