Ég fór með Daníel á heilsugæsluna í fyrradag til að athuga með gröftinn sem var að koma í augun á honum. Það var svipað og var þegar hann var veikur um daginn, læknirinn sagði að það væri sennilega aftur smá sýking og gaf honum lyf fyrir því og líka nýtt sterakrem fyrir útbrotin sem hann er með. Fór svo í gær í 10 mánaða skoðun, Daníel var akkúrat á lengdarkúrfunni en aðeins undir meðalþyngd. Annars gekk það allt bara vel.
Það sem er mest fjör núna er hinsvegar að standa upp við stóla, borð og í rúminu. Um leið og maður lætur Daníel á gólfið þá rýkur hann beint á næsta borð eða stól og fer að standa upp. Þetta tekst í svona 80% tilfella en í hinum 20% tilfella þá annaðhvort tekst honum ekki að standa upp eða hann skellur með hausinn utaní borðið eða gólfið. Hann verður örugglega kominn með fullt af kúlum á hausinn fljótlega. Þó hann meiði sig aðeins þegar hann dettur þá þarf bara að hugga hann í nokkrar sekúndur, svo rýkur hann aftur á borðið og fer að reyna að standa upp aftur. Þetta veldur því líka að það má ekki líta af honum eina sekúndu þegar hann er á gólfinu sem er mjög hressandi…
jamm og ekki má gleyma að núna er ekki séns að svæfa hann aftur ef hann vaknar snemma (kl.6) á morgnana. Núna stendur hann bara og kallar og bablar þar til við gefum eftir og tökum hann uppí til okkar!
Kúlur á hausinn eru af hinu góða. Fæ svona nostalgíu kast við tilhugsunina um skrámuð hné með plástri… spurning um að fella sjálfa mig bara svona einu sinni út á götu.