Jæja þá er 4 eða 5 dagurinn í veikindunum hans Daníels runninn upp og ég er orðin ansi þreytt en Daníel hressist við af og til og þá er það eins óg vítamínsprauta fyrir mig. Ég ætla að skrifa þennan pistil í punktaformi þar sem ég ræð varla við að hugsa heila hugsun til enda hvað þá að skrifa texta og tengja hann.

• Daníel er gólandi og grenjandi til skiptis. Ég verð á köflum hálf ónæm fyrir látunum.
• Skítastuðullinn hefur náð nýjum hæðum hérna á heimilinu þar sem að ég er ein allann daginn. Spurning um að hringja í “Allt í drasli mínus Heiðar krípí gæ”
• Ég er farin að múta Daníel með því að láta hann fá eitthvað sem hann má ekki fá til þess að fá stundarfrið til að svelgjast ekki á matnum.
• Óhreinatausfjallið inní þvottahúsi er farið að gefa mér illt auga. Hef ákveðið að sniðganga þvottahúsið.
• Hef varla farið út úr húsi í marga daga, farin að vera hrædd um að sólarljósið breyti mér í stein.
• Verð að hætta að tala við sjálfa mig.

Vonandi fer Daníel að batna bráðlega og ég næ að halda geðheilsunni. Mér verður oft hugsað til einstæðra mæðra og foreldra sem eiga fjölbura og langveik börn. Maður ætti bara að prísa sig sæla.