Eftir því sem Daníel eldist og þroskast þá tekur maður betur eftir þeim hættum sem leynast í kringum hann. Hérna koma nokkur dæmi:

1. Það má alls ekki líta af honum á skiptiborðinu þó svo að það sé rammgirt þar sem ég hef horft uppá hann núna nýlega vera að snúa sér við á því án mikillar fyrirhafnar.
2. Um daginn lá Daníel á leikteppinu sínu í góðu stuði og ég fór inní eldhús að búa til graut handa honum. Svo heyri ég eitthvað skrjáf og ímynda mér að hann sé að þjösnast enn eina ferðina á eyranu á aumingja fílnum á teppinu. Svo er mér litið inn til hans og er að fara að biðja hann um að hlífa fílnum… þegar ég sé að hann er búinn að rúlla sér langt frá teppinu og að jólagjafahrúgu sem var á gólfinu og kominn með rauðann PLASTPOKA að leika sér!
3. Alls ekki vera með nein elhúsáhöld eins og gaffla og hnífa því þetta virðist vera mjög spennandi og strákurinn getur sko teygt sig lengra en maður heldur ef honum finnst það vera þess virði.
4. Sömuleiðis er ekki heldur er lengur óhætt að hafa nokkurn dúk á borðum og helst bara ekki diskamottur úr taui þar sem það er auðvelt að grípa í þær.

Svo er nú eitthvað fleira sem ég man ekki alveg eftir núna en þetta er bara það sem ég hef rekið mig sjálf á. Er núna búin að lesa alla slysavarnarbæklingana 1-3 þó svo að hann sé bara á fyrsta stigi. Guð, get varla ímyndað mér hvernig hann verður þegar hann verður farinn að skríða og hvað þá labba….

Svo að lokum mental-note: taka þessi helv… batterí úr leikteppinu þar sem Daníel er orðinn rosalega hrifinn af þessum tökkum sem kveikja og slökkva á tónlistinni.