Daníel er búinn að næla sér í ærlegt haustkvef þannig að það alveg surgar í hálsinum á greyinu. Hann kann auðvitað ekki að ræskja sig eða losa sig við þetta þannig að hann stendur stundum alveg á öndinni þegar þetta er orðið mikið og hann er að reyna að hósta þessu upp. Það er sérstaklega óþægilegt þegar þetta gerist á nóttunni og við foreldrarnir stökkvum á fætur við köfnunar-hljóðin í litla anganum. Vonandi gengur þetta fljótt yfir.

Við fengum góða gesti í heimsókn í dag þegar Vala, Jökull, Unnur og Tómas kíktu í hádeginu. Við lögðum strákana alla saman á teppi á gólfinu og þeir höfðu bara mjög gaman að því. En þegar Daníel tók eftir því að ég var ekki lengur á staðnum þá fór hann að háskæla og sama hvað Vala reyndi til að hugga hann þá dugði ekkert fyrr en ég kom og tók hann í fangið. Hann er greinilega orðinn dáldill mömmustrákur.

Annars er nýjasta sportið hjá Daníel að grípa í tærnar við hvert tækifæri og reyna að troða snuðinu uppí sig með misjöfnum árangri.