Jæjja þá er maður kominn heim á klakann eftir mjög skemmtilega ferð til Póllands með TM-Software. Þetta verður mjööööög löng færsla þannig að þeir sem nenna ekki að lesa þá var þetta svona: Fórum út, skemmtum okkur vel og komum heim á sunnudagskvöld.

Fyrir þá sem nenna að lesa aðeins þá kemur sagan hérna.

Lögðum af stað að heiman á fimmtudagsmorgunn kl.6 og héldum að við værum svo tímanlega í því en þegar við komum inn í flugstöðvarbygginguna þá mætti okkur lengsta röð sem ég hef séð síðan áður en flugstöðin var stækkuð! En þetta gekk allt tiltölulega hratt og greitt fyrir sig sem betur fer. Það er svo fyndið að þegar maður er með svona lítinn sætann gutta með sér þá verður maður bara “instantly popular”. Það koma bókstaflega allir uppað manni (sérstaklega konurnar) og byrja: jiiiiiiiiiiiii hvað hann er sætur, hvað er hann gamall? Er hann að ferðast í fyrsta sinn? Ohhhhhhh…. svona ungur ferðalangur! He, he litli heimsborgarinn! Og svo vorum við þekkt sennilega af öllum hópnum sem “unga parið með barnið”. En þetta var mjög skemmtilegt (pínu þreytandi) og maður fékk þarna tækifæri til að kynnast fullt af fólki.

Daníel var rosalega góður á leiðinni út og fékk að drekka í flugtakinu og lendingunni. Hann svaf nú eitthvað í fanginu á okkur til skiptis en var líka bara vakandi að hlægja og brosa og gjörsamlega að bræða flugfreyjurnar og hina farþegana í kringum okkur.

Við gistum á Radison SAS hótelinu í Varsjá sem er 5 stjörnu! Þegar við áttum síðan að bóka okkur inn þá vorum við mjög aftarlega í röðinni og aumingja Daníel búinn að vera með sömu bleyjuna hátt í 5 tíma og þar að auki búinn að gera nr.2 uppá bak. Þá kom kona starfsmannastjórans, held ég, og sagði okkur að fara fremst og að allir myndu skilja það og við gerðum það þannig að við komumst fljótt uppá herbergi til að létta á litla stráknum. Ég hef aldrei gist á svona fínu hóteli og þegar við komum uppá herbergi þá sáum við okkur til mikillar undrunar og gleði að þar var barnarúm! Þegar við vorum búin að koma okkur fyrir á hótelinu kom frændi minn að sækja okkur og við fórum í matarboð til móðurfjölskyldu minnar. Þau voru mjög spennt að hitta Daníel og þar fengum við frábæran mat auk seinbúinna brúðkaups- og skírnargjafa.

Þarna úti var 27 stiga hiti þegar við mættum og klukkan hálf 10 um kvöldið þegar við vorum að fara uppá hótel var ennþá um 20 stiga hiti! Ég held að hitinn hafi ekkert farið neitt illa í litla kallinn fyrir utan það að hann var dáldið latur að drekka. En svo þegar ég reyndi að plata hann til að drekka soðið kælt vatn í pela, af því að ég var hrædd um að hann væri ekki að fá nægan vökva, þá var hann fljótur að spýta því út úr sér. Svo fór auðvitað svefnrútínan hjá honum beinustu leið út um gluggann þar sem við vorum allann daginn eitthvað að þvælast og hann þurfti að láta sér duga að lúlla í regnhlífakerrunni á daginn. Við vorum ekki mikið að versla en á föstudeginum fórum í stærstu barnaverslun landsins sem er á 5 hæðum! Það vildi svo skemmtilega til að það var útsala í gangi þarna og við gerðum þvílíkt góð kaup. Við vorum aðalega að versla föt í stærri stærðum og svona ýmislegt sem verður nytsamlegt á næstu mánuðum. Það er ekki fyrr en maður fer út að maður sér hvað barnaföt eru dýr heima á Íslandi.

Á laugardagskvöldið var árshátíðin og þá fórum við með Daníel í pössun til fjöskyldunnar. Árshátíðin var mjög skemmtileg og við lentum á frábæru borði. Við fórum þó snemma heim þar sem maður er ekki alveg rólegur að skilja litla barnið sitt eftir í stórborg þó það sé hjá fjölskyldu. Daníel var mjög góður í pössuninni þó svo að hann hafi bara séð þetta fólk einu sinni áður 🙂 .

Sunnudeginum eyddum við síðan í risastóri verslunarmiðstöð sem er ca. 4 sinnum Smáralind og bara á röltinu í görðum borgarinnar. Á heimleiðinni fengum við síðan að fara fram fyrir alla röðina á tékk-inn-inu af því að Daníel var orðinn eitthvað pirraður. Í fluginu á leiðinni heim fengum við síðan auka laust sæti á milli okkar þannig að við gátum lagt Daníel niður og hann svaf alla leiðina heim í rúma 4 tíma, algjör lúxus!

Þegar við svo lentum á Íslandi þá tók Inga Magga frænka á móti okkur í flugstöðinni og það var ekkert smá næs að sjá kunnuglegt andlit eftir langt ferðalag.

Í heildina þá var þetta mjög skemmtileg ferð þá það hafi auðvitað verið strembið að hafa Daníel með því það þarf auðvitað að taka tillit til hans við hverja einustu ákvörðun en ég er mjög fegin að hafa tekið hann með enda hefði ég aldrei getað farið frá honum í 4 daga! Ég held að Daníel hafi líka bara skemmt sér mjög vel sérstaklega þar sem hann var mikið í kerru sem snéri fram (aldrei þessu vant) og fékk því að fylgjast með öllu mannlífinu. Jæjja, ég held að þetta sé gott í bili og við ætlum að reyna að setja inn einhverjar myndir í kvöld.

Jæjja þá erum við fjölskyldan að leggja af stað á morgun til Póllands þar sem er 27 stiga hiti “as we speak”. Allt er klárt, Daníel er búinn að fá passann sinn og “flugmiðarnir” eru komnir í hús. Það eina sem er að er það að á passanum hans Daníel stendur Drengur Einarsson en á flugmiðanum stendur Daníel Máni. Það verður auðvitað ekkert mál að útskýra þetta hérna heima en ég er sko búin að undirbúa mig undir vesen þarna úti en við verðum bara að bíða og sjá.

Við erum orðin rosalega spennt en það er búið að fullvissa mig um að það eigi ekkert að vera neitt mála að ferðast með börnin meðan að þau eru svona lítil. Ég er samt alveg að fara yfirum þegar ég er að hugsa um hvað maður þarf að taka með en maður verður að muna að þetta eru bara 4 dagar og þetta reddast allt því það eru eftir allt saman líka til smábörn í póllandi og ef eitthvað gleymist þá er bara hægt að redda því þar 😀 .